Dalga Nereye Çarptı?


Bazen enginlere sığmayacak kavgalar ediyoruz. Hatta çoğu zaman “ediveriyoruz”! Babayla, anneyle, bize belki de hiç kimsenin daha yakın olamayacağı kardeşimizle, soluduğumuz hayatla, arkadaşlarımız ve sevgilimizle… Üstelik nedensiz de olabiliyor bunlar! Her tartışmanın bir nedeni vardır illa ki ama neden o an, neden o sözlerle olduğunu çoğu zaman kimse kestiremiyor. Hatta tüm o cümleleri ağzından çıkaran siz bile bunların nedenini sorsalar cevaplayamazsınız. Yiğitliğe toz konduramama durumu da var tabii! Kavgaya başlayıp kırdığını, yanlış anlaşıldığını, kendini doğru ifade edemediğini ya da sıcacık sığ ve güvenli sulardan okyanusa sürüklendiğini fark etsen de bir kere attın o kulacı! Karayı bulana kadar pes etmek yok! Yeter ki korktu da döndü ya da ömrü aynı kıyıda geçti demesinler! Demesinler de bu denizler gittikçe derinleşirmiş, onu hiç söylemediler… Yorulurmuş insan en sevdiklerini incittiğinde… Ve kalbi kulaçlarının ağırlığını taşıyamayacağı kadar çok kırılırmış. Bunları da söylemediler. Hayır, söyleselerdi de değişir miydi bilmiyorum. Çünkü en azından yurdun büyük çoğunluğu gibi ben de hep uğraşarak öğrendim. O yüzden gidilen bu yeni sulara, okyanuslara da alışırız. “Gitmeden önce bir deneme yapıp su sıcak mı diye test edelim”, “orada 5 yıldızlı otel yoksa adımımı atmam” ya da “Louis Vuitton’dan başkası yalan” demeyiz. İnsanları tanımaktan, sorgulamaktan, konuşmaktan korkmayız. Bunları yaşamak için çoğu zaman bir ekrana da ihtiyaç duymayız. Ama benim henüz fark edebildiğim; tüm yorgunluğuna, ağırlığına ve üzüntüsüne rağmen kavganın iyi bir şey olduğu! Çünkü susarak hiçbir yere varamazsınız. Tartışma hırçın gelebilir ve evet, iyi bir yöntem de değil belki ama çözümsüzlükten, umursamazlıktan, vazgeçmişlikten çok daha iyi. Çünkü kavga varsa hala çaba da, istek de var demektir. Çünkü dalga, fırtına ve hareket varsa deniz kendisini temizleyecektir. Belki aynı kıyıdan çok da uzaklaşmadan, belki bambaşka bir uçta çok daha uzakta… Tüm bunlar olurken kavga sizi nereye sürükledi ve dalga nereye çarptı, siz ondan haber verin!

 Sabırlı Okuyucuya Not: Bu yazıyı bir nedenden ya da nedensizlikten dolayı kavga çıkarıp da kendini haftalarca sorumlu ve suçlu hissedenlere adıyorum. Hayat sorusuz, kavgasız ve tartışmasız yaşanmaz! Mühim olan bazen sizin de yerine geçeceğiniz “karşıdaki” karakterin bu kavgayı nereye sürüklediğidir.

 Tabii süs bitkisi olmanız istenmiyorsa(!) Ama hatırlatmalı, onların bile suyu fazla gelirse çürür, toprağı az gelirse kurur.

Yorumlar

  1. erdem3 Ekim 2013 13:58

    ''İlk savaş, son barıştan iyidir. '' insan içine atarsa, gerçek barış sansını da yitiriyor. Konuşmak, tartışmak, gerekirse kavga etmek lazım...
    Eline sağlık güzel bir yazı olmuş...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yarım Ay

Henüz beş yaşındaydım… Mutfaktaki turuncu masanın önünde durmuş babaannemin yaptığı irmik tatlısına bakıyordum. Öğleden sonra teyzeler toplanacak; birbirlerine dönüp tek tek nasılsın diye hal hatır soracaktı. Bir ara yanlarına gidip hoş geldiniz demem gerekiyordu ama zamanı iyi ayarlamalıydım. Erken gidince bütün selamlaşma faslına tanık, geç gidince de lütfetmemiş gibi ayıp etmiş olacaktım. Babaannem telefonla konuşuyordu ama ne dediğini bir türlü duyamıyordum. Zaten bunların yahut mutfaktan taşan hamur işlerinin masadaki irmik tatlısının yanında hiç bir önemi yoktu. Bizimkiler hala o kadar tatlı çeşidi varken irmik düşkünlüğüme anlam veremediklerini söyler. Belki sırf babaannem yaptığı için belki de hakikaten kimse onun gibi yapamadığı için… Borcam kasedeki tatlıya servis edilmeden önce dokunmak çok ayıptı. Sonra misafirler dokunulmuş yiyeceği mi yiyecekti? Bu sözler kafamda kaç saniye döndü bilmiyorum ama dedemin ayak sesiyle kafamı bir saniyede koridora döndürdüğümü hatırlıyorum. ...
Devamı

VAR OLMAYAN ÜLKE’NİN KAYIP ÇOCUKLARI

Resim
Olmayan bir ülkede hep çocuk kalmak ister miydiniz? Nerede başlayıp bittiği belli olmayan suları keşfetmek, denizkızlarıyla yüzmek ve bir perinin üzerinize serptiği tozlarla uçmak… Bunları, belki daha da fazlasını yapabilir miydiniz? İçinden “Yok artık daha neler!” diyenleri, “Bunlar masallarda olur yahu deli mi bu?” diye soranları duyar gibiyim. Kendimizi avutmaya ve hayallerimizin üstünü kapatmaya öyle alışmışız ki! Biz bile inanmışız “aslında” istemediğimize. SİHİRLİ PERİ TOZU Gelin, bir yolculuğa çıkalım… Bundan yıllar evvel yazılmış, hiç gitmediğimiz ve tek kelimesine bile aşina olmadığımız uzak diyarların dillerine çevrilmeyi başarmış bir kitabın kapağını açalım. Hep çocuk kalmak isteyen ve bizlere yıldızlar kadar uzakta kalan bir yerde, Var Olmayan Ülke’de yaşayan Peter Pan’a dokunalım. Henüz yedi günlük bir bebekken uçup giden, kanatsız bir çocuktur Peter Pan. Londra’daki Kraliyet Sarayı’nın yakınında, büyük parkın içinde yer alan Kensington bahçelerine uçan ve orada karşıl...
Devamı

Satın Alınamayan Hayal

Resim
 Şimdi çayınızı alıp arkanıza yaslanın. Size gerçek hayattan alınan, film gibi bir bilim kurgu hikayesi anlatacağım. Adını da Yeşilçam filmlerindeki gibi klasik seçelim ki okuyanı bol olsun. Karşınızda: Satın Alınamayan Hayal! Olanları anlatabilmek için ilk iş bir soru sorayım, arkoloji kavramını duyan kaç kişiyiz? Hayır, arkeoloji değil, tam olarak “arkoloji”.  İlk kez İtalyalı Mimar Paolo Soleri’den duyduğumuz bu kelime bugün belki de bizlere çocukken izlediğimiz jetgiller’in müdanasız yaşamını vaat ediyordu. Bu konuda Jetgiller’i örnek veriyorum çünkü arkoloji’nin yakın zamanda kurulduğu yer tam da o çizgi filmdeki gibi, suların ve yeşilin hayli uzağında, gerçek dışı bir alanda... Mimari ve ekoloji kavramlarının birleşimiyle oluşan arkoloji yüksek nüfusa yönelik hizmet vermeyi amaçlayan, doğaya zarar vermeyen ve büyük, iç içe geçmiş yapılardan oluşan bir dizi tasarım ilkesini göz önüne alıyor. Bu projede teknoloji denince adı ilk seferde aklınıza gelen pek çok büyük ...
Devamı