Aksaray Malaklısı

Tarihi eserlerin bir bir yok olması hepimize dert olmuştu ki çok sevgili müze müdürlükleri çareyi doğadan yana bulmuş. Doğadan derken, müzeleri betondan kurtaracaklar, eserler açıkta olunca kimsenin çalası gelmeyecek gibi düşünceler dolaşmasın aklınıza. Bu yöntemin temelinde çağlar öncesinden kalma bir zihniyet var: Bekçi köpeği!
(Aksaray Malaklısı)

 Türkiye'deki müzelerin sıkıntısı çok... Mesela müzede var sanılan eser aslında bir bakılıyor ki orijinal değilmiş! Arkeologlar binbir zorlukla izin aldıkları bölgeyi kazarken bir sabah geliyorlar ki kazı alanını birileri daha eşelemiş! Bir de bunlara mucit halkımız ekleniyor tabii. Mesela bir eve bahçe duvarı gerekiyorsa onun taşı illa ki en yakın antik kentten karşılanacak. Camii yapılıyorsa o antik kentin taşları elbette ulvi amaçlar için de kullanılacak. Çünkü antik kent bol! Ve betonsever mucitler her yerde. Ama tüm bu hırsızlıklara elektronik sistemli, güvenlikli, kayıtlı bir çare düşünenler şu anda müze müdürlüklei için Jet Giller gibi uzak ve aşırı teknolojik kalıyor. Bakanlıkla irtibata geçen müze müdürlükleri Anadolu'nun en iri köpek ırkı olarak bilinen Aksaray Malaklısı'nı kendilerine koruma olarak seçti. Şu sıralar müzelere bu türden birer çift yavru köpek gönderiliyor. Bu hayvancıklar müzeyi, içindeki tarihi eserleri koruyacak ve uluslararası tarihi eser mafyalarına korku salacakmış(!) Çok yakında acı acı işiteceğimiz "köpekleri zehirlediler" haberlerini duymamak için ne yapmak gerekiyor?

 Bazen iyi niyetli de düşünmek istiyorum ama neresinden tutsam elimde kalıyor. Şimdi bu köpekler diyelim ki müthiş saldırgan oldular ve kimse bunların önünde duramıyor. E iyi de kardeşim o zaman sen, ben, çoluk, çocuk bu müzeye nasıl gidecek? Bundaki amaç acaba biraz da bizi uzak tutmak mı? Neticede görmezsen eserin yokluğunu da hissetmezsin. Yok, bu hayvancıklar gelene, "hişt, hoşt, tut kıs kıs" diyene de saldırmıyor diyelim. O zaman da bunlar memur mu diye sormaz mıyız size? Bu yavruların ne günahı var da burada asileştirilip devlet görevleri üstleniyorlar?.. Neticede bu büyük kültür sanat gelişmesini bir ucundan olsun tutup bağrıma basamadım.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yarım Ay

Henüz beş yaşındaydım… Mutfaktaki turuncu masanın önünde durmuş babaannemin yaptığı irmik tatlısına bakıyordum. Öğleden sonra teyzeler toplanacak; birbirlerine dönüp tek tek nasılsın diye hal hatır soracaktı. Bir ara yanlarına gidip hoş geldiniz demem gerekiyordu ama zamanı iyi ayarlamalıydım. Erken gidince bütün selamlaşma faslına tanık, geç gidince de lütfetmemiş gibi ayıp etmiş olacaktım. Babaannem telefonla konuşuyordu ama ne dediğini bir türlü duyamıyordum. Zaten bunların yahut mutfaktan taşan hamur işlerinin masadaki irmik tatlısının yanında hiç bir önemi yoktu. Bizimkiler hala o kadar tatlı çeşidi varken irmik düşkünlüğüme anlam veremediklerini söyler. Belki sırf babaannem yaptığı için belki de hakikaten kimse onun gibi yapamadığı için… Borcam kasedeki tatlıya servis edilmeden önce dokunmak çok ayıptı. Sonra misafirler dokunulmuş yiyeceği mi yiyecekti? Bu sözler kafamda kaç saniye döndü bilmiyorum ama dedemin ayak sesiyle kafamı bir saniyede koridora döndürdüğümü hatırlıyorum. ...
Devamı

VAR OLMAYAN ÜLKE’NİN KAYIP ÇOCUKLARI

Resim
Olmayan bir ülkede hep çocuk kalmak ister miydiniz? Nerede başlayıp bittiği belli olmayan suları keşfetmek, denizkızlarıyla yüzmek ve bir perinin üzerinize serptiği tozlarla uçmak… Bunları, belki daha da fazlasını yapabilir miydiniz? İçinden “Yok artık daha neler!” diyenleri, “Bunlar masallarda olur yahu deli mi bu?” diye soranları duyar gibiyim. Kendimizi avutmaya ve hayallerimizin üstünü kapatmaya öyle alışmışız ki! Biz bile inanmışız “aslında” istemediğimize. SİHİRLİ PERİ TOZU Gelin, bir yolculuğa çıkalım… Bundan yıllar evvel yazılmış, hiç gitmediğimiz ve tek kelimesine bile aşina olmadığımız uzak diyarların dillerine çevrilmeyi başarmış bir kitabın kapağını açalım. Hep çocuk kalmak isteyen ve bizlere yıldızlar kadar uzakta kalan bir yerde, Var Olmayan Ülke’de yaşayan Peter Pan’a dokunalım. Henüz yedi günlük bir bebekken uçup giden, kanatsız bir çocuktur Peter Pan. Londra’daki Kraliyet Sarayı’nın yakınında, büyük parkın içinde yer alan Kensington bahçelerine uçan ve orada karşıl...
Devamı

Satın Alınamayan Hayal

Resim
 Şimdi çayınızı alıp arkanıza yaslanın. Size gerçek hayattan alınan, film gibi bir bilim kurgu hikayesi anlatacağım. Adını da Yeşilçam filmlerindeki gibi klasik seçelim ki okuyanı bol olsun. Karşınızda: Satın Alınamayan Hayal! Olanları anlatabilmek için ilk iş bir soru sorayım, arkoloji kavramını duyan kaç kişiyiz? Hayır, arkeoloji değil, tam olarak “arkoloji”.  İlk kez İtalyalı Mimar Paolo Soleri’den duyduğumuz bu kelime bugün belki de bizlere çocukken izlediğimiz jetgiller’in müdanasız yaşamını vaat ediyordu. Bu konuda Jetgiller’i örnek veriyorum çünkü arkoloji’nin yakın zamanda kurulduğu yer tam da o çizgi filmdeki gibi, suların ve yeşilin hayli uzağında, gerçek dışı bir alanda... Mimari ve ekoloji kavramlarının birleşimiyle oluşan arkoloji yüksek nüfusa yönelik hizmet vermeyi amaçlayan, doğaya zarar vermeyen ve büyük, iç içe geçmiş yapılardan oluşan bir dizi tasarım ilkesini göz önüne alıyor. Bu projede teknoloji denince adı ilk seferde aklınıza gelen pek çok büyük ...
Devamı