Kumbaracı 50


Bundan tam 10 yıl önce üniversite tiyatroculuğu ile hayallerine kavuşan, saat altıdan önce mimarlık, akademisyenlik, gazetecilik yapan; altıdan sonra ise tiyatro ile buluşan Altıdan Sonra Tiyatro ekibi göçebe bir yapıyla sergilediği oyunlarını yeni sezonda, Taksim’deki Kumbaracı Yokuşu’nun 50 numarasında sahnelemeye hazırlanıyor. Mekâna gereken sahne tasarımının yapılması ise bir hayli masraflı. Bu nedenle “Duvarda Çivin Olsun!” ismiyle bir destek kampanyası başlattılar ve destek verenlerin ismini birer çivi ile duvara asmaya karar verdiler. Altıdan Sonra Tiyatro’culardan Yiğit Sertdemir, Aslı Can Kortar ve destekçilerinden Hasibe Eren ile bir araya geldik…

Yerleşik düzene geçmeye nasıl karar verdiniz?
Yiğit Sertdemir: İlk kurulduğumuzda da kendi mekânımız olsun istiyorduk ama başarılı olabilecek miyiz bilmiyorduk. Buraya kurulacak sahnede oyuncular ve seyirciler hayli yakın olacak. Bu, biraz korkutucu ama güzel, yeni bir buluşma bizler için. Mekânı görmeye gelen performans sanatçıları, dansçılar, oyuncular: “Burada neler yapılmaz!” dediler. Tiyatro olarak neler yapabileceğimizi biliyorduk ama dans ve müziğin karşılığını bilemiyorduk, öğrendik. Biz dışarıda sahne aldık yıllarca ve çok çektik. Bazen sahne yüzünden oyunu değiştirdiğimiz oldu, yeniden kurguladığımız oldu. Bundan sonra ne biz çekelim, ne de buraya gelenler çeksin istedik.



Yeni oyunlar var mı?
Yiğit Sertdemir: Halen yazdığım Faili Müşterek diye bir oyun var. Ekim ayında, burası bitince hemen provasına gireceğiz. Bunun dışında Altıdan Sonra Tiyatro’nun sadece prodüksiyonluğunu üstleneceği ve Tomris İncer gibi tam profesyonel oyuncuların olacağı yapımlara yer vereceğiz ve 94.9 Açık Radyo’da Kuranderde Kalanlar programına devam edeceğiz…

Kumbaracı50’nin tasarımını biraz anlatır mısınız?
Aslı Can Kortar: Kumbaracı50, 200 m2’den oluşan ve ortasında kolonlar yer alan, çok ilginç bir yer. Hareketli panellerle oluşturacağımız farklı kullanımlar izleyicileri bazen İtalyan, bazense avlu bir sahneye taşıyacak. Bir sahnemiz olsaydı, iş bitecekti ama biz, her yer sahnemiz dediğimizde masraf da, iş yükü de artıyor.

Altıdan sonra Tiyatro’nun destekçilerindensiniz…
Hasibe Eren: Altıdan Sonra Tiyatro, ticari kaygılar gütmeksizin, inandıkları yolda tiyatro yapma aşkı ile bir araya gelen yaşıtlarımızdan kurulu. Ben seyirci olarak onların oyununu izlemekten, oyuncu olarak onların metnini okumaktan çok mutluyum. O nedenle çalışmalarını daha rahat sürdürebilecekleri, seyircileriyle daha rahat kavuşabilecekleri, çevrenin gerçeklerini gözeterek sanat yapabilecekleri bir mekâna kavuşmalarından çok mutluyum ve herkesin desteklemesi gerektiğini düşünüyorum. Kısır döngüye çok müsait olan tiyatral ortamda yeni sahneleme anlayışları ve alternatif fikirler üretebilecek potansiyelde bir topluluk. Bu değerli topluluk için çaba sarf ederim, izleyicileri olurum, arzu ederlerse oyuncuları da olurum. Herkesi desteklemeye davet ediyoruz ve bir çivi de sizin tarafından çakılsın diyoruz.

Mahalleli çocuklar için de bir eğitim düşünülüyor…
Hasibe Eren: Benim bir projem yok ama çevre çocuklarının gözetilmesine de destek veriyorum ve talep gelirse, bu konuda kafa yoran birisi olarak tabi ki değerlendirmeye çalışırım. Büyük ve iddialı laflardan hoşlanan biri değilim, ben hep çalışmaya varım. Bende buranın eski bir sakiniyim. Alt gelir grubundan insanlar burada yerleşikti fakat bu semtin birden bire çok popüler olmasıyla çok pahalı dairelerde ekonomik durumu çok iyi insanlar da oturmaya başladılar. Sosyokültürel seviyeler arasında uçurum olan, çok kozmopolit bir yer. Açıkçası buradaki çocukların skalasını ben de çok merak ediyorum.

Siz de bir çivi çakmak isterseniz http://www.kumbaraci50.com/ adresine tıklayabilirsiniz.




Not: 28.09.2009 tarihinde yapılmış ve yayınlanmıştır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yarım Ay

Henüz beş yaşındaydım… Mutfaktaki turuncu masanın önünde durmuş babaannemin yaptığı irmik tatlısına bakıyordum. Öğleden sonra teyzeler toplanacak; birbirlerine dönüp tek tek nasılsın diye hal hatır soracaktı. Bir ara yanlarına gidip hoş geldiniz demem gerekiyordu ama zamanı iyi ayarlamalıydım. Erken gidince bütün selamlaşma faslına tanık, geç gidince de lütfetmemiş gibi ayıp etmiş olacaktım. Babaannem telefonla konuşuyordu ama ne dediğini bir türlü duyamıyordum. Zaten bunların yahut mutfaktan taşan hamur işlerinin masadaki irmik tatlısının yanında hiç bir önemi yoktu. Bizimkiler hala o kadar tatlı çeşidi varken irmik düşkünlüğüme anlam veremediklerini söyler. Belki sırf babaannem yaptığı için belki de hakikaten kimse onun gibi yapamadığı için… Borcam kasedeki tatlıya servis edilmeden önce dokunmak çok ayıptı. Sonra misafirler dokunulmuş yiyeceği mi yiyecekti? Bu sözler kafamda kaç saniye döndü bilmiyorum ama dedemin ayak sesiyle kafamı bir saniyede koridora döndürdüğümü hatırlıyorum. ...
Devamı

VAR OLMAYAN ÜLKE’NİN KAYIP ÇOCUKLARI

Resim
Olmayan bir ülkede hep çocuk kalmak ister miydiniz? Nerede başlayıp bittiği belli olmayan suları keşfetmek, denizkızlarıyla yüzmek ve bir perinin üzerinize serptiği tozlarla uçmak… Bunları, belki daha da fazlasını yapabilir miydiniz? İçinden “Yok artık daha neler!” diyenleri, “Bunlar masallarda olur yahu deli mi bu?” diye soranları duyar gibiyim. Kendimizi avutmaya ve hayallerimizin üstünü kapatmaya öyle alışmışız ki! Biz bile inanmışız “aslında” istemediğimize. SİHİRLİ PERİ TOZU Gelin, bir yolculuğa çıkalım… Bundan yıllar evvel yazılmış, hiç gitmediğimiz ve tek kelimesine bile aşina olmadığımız uzak diyarların dillerine çevrilmeyi başarmış bir kitabın kapağını açalım. Hep çocuk kalmak isteyen ve bizlere yıldızlar kadar uzakta kalan bir yerde, Var Olmayan Ülke’de yaşayan Peter Pan’a dokunalım. Henüz yedi günlük bir bebekken uçup giden, kanatsız bir çocuktur Peter Pan. Londra’daki Kraliyet Sarayı’nın yakınında, büyük parkın içinde yer alan Kensington bahçelerine uçan ve orada karşıl...
Devamı

Satın Alınamayan Hayal

Resim
 Şimdi çayınızı alıp arkanıza yaslanın. Size gerçek hayattan alınan, film gibi bir bilim kurgu hikayesi anlatacağım. Adını da Yeşilçam filmlerindeki gibi klasik seçelim ki okuyanı bol olsun. Karşınızda: Satın Alınamayan Hayal! Olanları anlatabilmek için ilk iş bir soru sorayım, arkoloji kavramını duyan kaç kişiyiz? Hayır, arkeoloji değil, tam olarak “arkoloji”.  İlk kez İtalyalı Mimar Paolo Soleri’den duyduğumuz bu kelime bugün belki de bizlere çocukken izlediğimiz jetgiller’in müdanasız yaşamını vaat ediyordu. Bu konuda Jetgiller’i örnek veriyorum çünkü arkoloji’nin yakın zamanda kurulduğu yer tam da o çizgi filmdeki gibi, suların ve yeşilin hayli uzağında, gerçek dışı bir alanda... Mimari ve ekoloji kavramlarının birleşimiyle oluşan arkoloji yüksek nüfusa yönelik hizmet vermeyi amaçlayan, doğaya zarar vermeyen ve büyük, iç içe geçmiş yapılardan oluşan bir dizi tasarım ilkesini göz önüne alıyor. Bu projede teknoloji denince adı ilk seferde aklınıza gelen pek çok büyük ...
Devamı